Η αρχή μίας νέας δημιουργίας

 Παιδί θυμάμαι ότι έψαχνα χώρο στο δωμάτιο μου να σώσω τις βιντεοκασέτες μου με τα χαριτωμένα κινούμενα σχέδια και τις ταινίες από τα ακατάστατα ράφια με τα διακοσμητικά και τα παιχνίδια.

Τα video player όμως πέθαναν δια παντός και τις αποθήκευσα στο πίσω μέρος της παγωμένης ντουλάπας. 

Αργότερα, ως έφηβη συνήθιζα να συλλέγω και να στοιβάζω σε σειρές τα πολύτιμα CD's μου σε τακτοποιημένα ράφια και θήκες. Η ανάγκη της αρχειοθέτησης ήταν μία τρέλα που με ικανοποιούσε να σωζω αντικείμενα μέσα στον χρόνο. 

 Το 2016 ως φοιτήτρια ήρθα σε επαφή με τον κόσμο του θεάτρου και ερωτεύτηκα.  Συγκεκριμένα, ένιωθα σα να ξεκίνησα ένα θεατρολογικό ταξίδι μέσα στον χρόνο, το οποίο έχει παραμείνει ανεξίτηλο στη μνήμη μου μέχρι και σήμερα. Φιλοσοφία, θεωρία, ιστορία... Παρατήρηση, παρατήρηση και ξανά παρατήρηση. Παρατηρούσα και άκουγα προσεχτικά σκηνές, μουσικές, δράσεις, σκηνικά αντικείμενα, περίτεχνα κοστούμια, ηθοποιούς και θεατές... Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Αν και κατέληξε η μεγάλη μου αγάπη να γίνει η τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας, σκεφτόμουν τότε ότι λείπει μία "θεατροθήκη", ένα μέρος δηλαδή που θα στοιβαζω όλο τον ελληνικό θεατρικό πλούτο, την μεγάλη θεατρική πορεία και ιστορική εξέλιξη του ελληνικού θεάτρου μέσα σε ινσταγκραμικα κουτάκια,  δηλαδή σε μικρές "θήκες". Κάπως έτσι λοιπόν, γεννήθηκε η ιδέα της Μικρής Θεατροθήκης.